Kratos napisał(a):Kurde, nawet grafika w Hot Pursuit 2 jest chyba lepsza niż w Most Wanted. No dobra, pewnie nie jest, ale sam fakt, że może być mnie śmieszy ;D

Kurcze, mam dokładnie identyczne wrażenie. Wspaniałe malownicze krajobrazy, różne warianty pogodowe, obecność kapitalnie wykonanej mgły i żadnego rysowania obiektów w tle. Pojazdy wprawdzie mogłyby wyglądać ciut lepiej, ale jak na grę, która była pisana w 2001 roku, jest naprawdę nieźle.

Ostatnio także sobie pogrywam w Need for Speed Hot Pursuit 2. Wcześniej miałem styczność z edycją PC, ale mój komputer nie potrafił udźwignąć jej w pełnej krasie, więc uznajmy, że tego nie było. Narazie jeżdżę sobie w trybie World Racing, jestem na bodajże 9 evencie i oponenci przestają wybaczać błędy. Korzystają ze wszelkich skrótów, a gdy źle wejdziesz w zakręt, potrafią to odpowiednio wykorzystać. Ostatnie etapy mogą być niezłą przeprawą, dlatego jestem ciekawy jak to wszystko potoczy się w trybie Hot Pursuit.

W porównaniu do wersji PC, gra tutaj automatycznie odblokowuje trasy i samochody gdy zbierzemy NFS Points (na PC sami decydowaliśmy co kupujemy). Punkty zdobywa się za takie pierdoły jak objęcie prowadzenia, skoki, identycznie jak później w Undergroundach.

Model prowadzenia pojazdów, jest bajeczny. Czuć, że prowadzisz sportowe auto, a nie jakiś klocek Lego. Trochę ma to wspólnego z rzeczywistością, ale nie przesadzajmy, trzeba hamować na łukach bo inaczej stłuczka i nasza fura już tak fajnie nie będzie wyglądać. Wyścigi wraz ze wzrostem poziomu trudności dają większą frajdę, więc jest super. No i jak Kratos wspomniał, zapomnijcie o kaszlakach, bo najsłabszym autem jest tu Lotus Elise

Najlepsza część NFS na PS2? Tego jeszcze nie wiem, zobaczymy co powie drugi tryb rozgrywki. Niesamowicie długie, malownicze trasy, sympatyczny model jazdy i silnik graficzny, chyba najlepszy ze wszystkich gier z serii na PS2. Wieje niesamowicie klasyką gatunku i dlatego niezmiernie szkoda, że seria potem ewoluowała w... w sumie nie wiadomo co. Ja jednak będę narazie polecał tę grę, bo po prostu jest zaskakująco dobra.

Undergroundy były o tyle nudne, że miasto oprócz świecenia neonami wrażenia nie robiło. Jak przejechałeś wszystkie wyścigi jakie były na mapce, okazywało się, że jest parę następnych i tak w koło Macieja do finału. Dobijał mnie też fakt, że musiałem ze swojego samochodu robić egzemplarz pokazowy dla blachar, ponieważ inaczej nie mogłeś dalej jeździć. Sprawę ratowały trochę drifty oraz fakt, że model jazdy był całkiem znośny.

Wracając jednak do Hot Pursuit 2, zauważyłem pewien brak konsekwencji ze strony programistów jeśli mowa o Knockout Race. W jednym evencie sprawa wygląda tak, że jedziemy dwa okrążenia po grubo 3 minuty, po czym eliminowany jest ostatni kierowca i znowu lecimy dwa okrążenia na tej samej trasie. W następnym panowie z Black Box się rehabilitują i robią to po Bożemu, czyli 4 kółka i po każdym odpada ostatni zawodnik. Co ciekawe jednak, kolejny event przynosi powrót do pierwszego rozwiązania, o co tu w ogóle chodzi? Czyżby ktoś chciał wydłużyć sztucznie czas gry? Jeździ się naprawdę przyjemnie, no ale ile można tę samą trasę wałkować jednym pojazdem?

Pochwały należą się za soundtrack, ubolewam, że jest mało tracków, ale zostały dobrane świetnie dzięki czemu słucha się ich z przyjemnością. Zawsze byłem zwolennikiem wrzucania różnych odmian rocka do ścigałek i tu się nie zawiodłem. Parę szerzej nieznanych mi zespołów zagrało miło i mam ochotę zapoznać się z ich twórczością. Jest też Rush, no ale prog rock to inna bajka, choć kawałek One Little Victory idealnie pasuje do pustynnych tras.

Grafika w tej części naprawdę kopie tyłki wszystkim NFS-om. Na pustyniach aż się kurzy, a efekt przebijania się słońca przez drzewa został wykonany idealnie. Widzielibyście te śródziemnomorskie krajobrazy, co za akwedukty!

Jak narazie najlepiej jeździło mi się Ferrari 360 Spider. Idealnie się prowadzi, świetnie brzmi i wygląda bosko. Aston na pustyniach to demon trudny do opanowania, BMW M5 i Jaguar XKR to raczej średnie auta w prowadzeniu, trzeba nimi uważać na zakrętach, żeby gdzieś nie wyrżnąć. Odkrywanie skrótów to czasami masakra, ale gdy już się je pozna, na trasach można bez problemu prowadzić, choć oponenci z zawodów na zawody są silniejsi.

Damn, ta gra jest na tyle dobra, że nie mam ochoty chwilowo grać w nic innego. A obok już czeka bardzo godny konkurent, jeśli mowa o grywalności (zgadnijcie co, a raczej kto?), dlatego brawa dla Black Box.